Ανακοίνωση του Τμήματος Φεμινιστικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ

Οι τροποποιήσεις επί του νόμου 3500/2006 δεν θα φέρουν σπουδαίες αλλαγές.

Χρειάζεται ολική αναδιαμόρφωση.

Καθημερινά ακούμε, βλέπουμε και διαβάζουμε για κακοποιήσεις γυναικών. Κάθε μήνα θρηνούμε τουλάχιστον μια αδερφή μας που χάνει τη ζωή της από τον σύντροφό της.

Ακόμα μια φορά η κυβέρνηση λαμβάνει αποφάσεις για μας χωρίς εμάς. Συστάσεις όπως αυτή της GREVIO στην πρόσφατη Έκθεση της για την Ελλάδα, που “ενθαρρύνει έντονα τις ελληνικές αρχές να εντείνουν τις διαβουλεύσεις με ένα φάσμα οργανώσεων για τα δικαιώματα των γυναικών, προκειμένου να συμπεριληφθούν οι απόψεις και οι εμπειρίες τους στο σχεδιασμό νόμων, πολιτικών και μέτρων για την πρόληψη και την καταπολέμηση όλων των μορφών βίας κατά των γυναικών’’ δεν καθίστανται αρκετές ώστε να συναντήσει γυναικείες οργανώσεις και να ζητήσει τη γνώμη τους.

Τώρα είναι απαραίτητη η αναγνώριση του όρου “Γυναικοκτονία". Το υπουργείο και ο πρωθυπουργός υπεκφεύγουν των εκκλήσεων μας. Πόσο μάλιστα όταν οι ίδιοι ψήφισαν το νόμο Τσιάρα που οδήγησε σε όξυνση των οικογενειακών συγκρούσεων και αντιθέσεων , την αύξηση της ενδοοικογενειακής βίας και την διόγκωση του αριθμού των δικαστικών υποθέσεων μεταξύ συζύγων τόσο σε πολιτικά όσο και ποινικά δικαστήρια.

Οι τροποποιήσεις επί του νόμου 3500/2006 για την ενδοοικογενειακή βία που κατατέθηκαν πρόσφατα στη βουλή από τον Υπουργό Δικαιοσύνης δεν θα φέρουν σπουδαίες αλλαγές. Χρειάζεται ολική αναδιαμόρφωση.

Ως ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία έχουμε συγκεκριμένες προτάσεις πάνω στις τροποποιήσεις του νόμου. Συγκεκριμένα στην Προσθήκη του όρου «ψυχολογική βία» στο Άρθρο 86 του Ν/Σ-τροποποίηση του άρθρου 4 του Ν. 3500/2006 θα πρέπει να υπάρξει ορισμός του τι συνιστά ψυχολογική βία στο πλαίσιο μιας ενδοοικογενειακής σχέσης, να αποφευχθεί δηλαδή η εκ του πλαγίου παρείσφρηση του όρου “γονική αποξένωση” στο σκεπτικό και το αποτέλεσμα του νόμου, κατά παράβαση των όσων ορίζονται στη Σύμβαση της Κωνσταντινούπολης, τη Grevio και τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού. Εξίσου σημαντικό να προστεθεί με σαφήνεια στην ενδοοικογενειακή βία και η ψυχολογική βία εις βάρος οιουδήποτε μέλους της οικογένειας και όχι μόνο εις βάρος του ανηλίκου. Αυτές οι ‘λεπτομέρειες’ που θεωρούν αρκετοί είναι όμως που κάνουν την διαφορά.

Σε μια κοινωνία πατριαρχική, που συνεχίζει να ‘γεννά΄ κακοποιητές ήδη από νεαρές ηλικίες - εκτόξευση της βίας στους εφήβους- θα πρέπει να κάνουμε ότι περνάει από το χέρι μας για να αλλάξουμε εμείς αλλά μαζί με μας και οι επόμενοι. Η κυβέρνηση το μόνο που κάνει είναι να πυροδοτεί με δηλώσεις της περεταίρω τα ένστικτα του ‘’ ανήκειν’’ και της διατήρησης της στερεοτυπικής πυρηνικής παραδοσιακής οικογένειας. Τα panic button δεν αποτελούν λύση σε μια κοινωνία ήδη πανικοβλημένη από την βίαιη καθημερινότητα. Πρόληψη είναι η απάντηση και όχι η εκ των υστέρων δηλώσεις λύπης των αρμόδιων αρχών ότι δεν πρόλαβαν.

Επιπλέον προτείνουμε τα εξής:

· Όχι στη μείωση των δικαστών και την δημιουργία μονομελών Πλημμελειοδικείων, στην θέση των τριμελών.

· Επίσπευση της διαδικασίας στον ανακριτικό και δικαστικό τομέα με την καθιέρωση μιας “ταχείας διαδικασίας κατά προτεραιότητα” ώστε να αποτραπεί η κλιμάκωση της βίαιης συμπεριφοράς και η ενδεχόμενη γυναικοκτονία.

· Σύνδεση της αποζημίωσης των θυμάτων με την προσφυγή τους στην δικαιοσύνη, ανεξαρτήτως διαμεσολάβησης.

· Σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας, να αναστέλλεται το δικαίωμα επικοινωνίας με τα τέκνα εκ του νόμου, με την υποβολή μήνυσης.

· Βελτίωση της απονομής της Δικαιοσύνης, με την ίδρυση οικογενειακών δικαστηρίων, κατ΄ εφαρμογή του Ν. 2447/1996.

· Άμεση ίδρυση, επίσης κατ’ εφαρμογή του Ν. 2447/1996, σώμα οικογενειακών κοινωνικών λειτουργών, με επαρκή και κατάλληλη στελέχωση και τα αναγκαία υλικοτεχνικά μέσα, που θα ενισχυθεί με ψυχολόγους και παιδοψυχίατρους και θα συνεργάζεται και με τις δημόσιες αρχές.

· Πρόβλεψη ειδικού μηνιαίου επιδόματος για την στήριξη των χαμηλού εισοδήματος χωρισμένων γονέων που έχουν την επιμέλεια παιδιού, κατ’ εφαρμογή του άρθρου 21 παρ. 1 του Συντάγματος.

· Δημιουργία περισσότερων εξειδικευμένων δομών που θα μπορεί να στραφεί το θύμα από την πρώτη στιγμή και να βρει ψυχολογική, νομική και οικονομική υποστήριξη, ενώ συγχρόνως θα υπάρχει εποπτεία του δράστη από τις αστυνομικές αρχές προκειμένου να μην επαναληφθεί το έγκλημα.

· Να εισαχθεί η γυναικοκτονία ως ξεχωριστό αδίκημα του Ποινικού Κώδικα , ώστε να γίνει ορατό το έγκλημα αυτό και η φύση του και να μην υπάρχουν ελαφρυντικά όταν υπήρξαν στο παρελθόν περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας είτε κατά του θύματος είτε σε τρίτα πρόσωπα.

Η βία κατά των γυναικών δεν χωρά καμία δικαιολογία, όπως δεν χωρά δικαιολογία και η καθυστέρηση των κυβερνώντων για άμεσα και επαρκή μέτρα για την έγκαιρη προστασία των γυναικών σε περιπτώσεις ενδοοικογενειακής βίας. Ως εδώ.

​